Zie je dat!?
In dit licht heb je putjes boven je knieën.
Misschien moet je voortaan geen korte broek meer aan doen.
Het is een uur of vier in de middag en ik sta - voor het eerst sinds we in Colombia zijn aangekomen, met mijn voeten in de zee - commentaar op mezelf te leveren.
Net als een halfuur geleden toen ik mijn bikini aantrok.
Ik stond voor de spiegel achterom te kijken en dacht: Pfff, wat een platte kont!
Bijzonder omdat ik eerder deze week van een foto vond dat ik er een dikke reet op had en ik thuis - toen ik voor vertrek mijn nieuwe bikinibroekje nog even paste - blij tegen Anton zei ‘goede kadetten heb ik he?!’
Ik lach om mezelf, haal diep adem, en kijk om me heen.
Ik zie palmbomen, van die piepkleine strandbarretjes zonder stroom en mensen die van de zon genieten.
De gedachte over die putjes – en mijn billen - ben ik snel kwijt.
We gaan een stuk lopen en bestellen een piña colada om te vieren dat we hier zijn.
Een paar jaar geleden hadden die kritische gedachten mijn dag flink kunnen beïnvloeden. Had ik me onzeker gevoeld. Was ik druk geweest met die putjes, mijn billen, mijn buik en of ik er niet uitzag als een aangespoelde walvis zo languit op mijn buik in het zand.
Inmiddels lukt het me om dat soort gedachten snel los te laten.
Hoe je dat doet?
Door je te realiseren dat de functie van dit commentaar is dat je veilig blijft.
Dat het never ending is.
Maar minder wordt wanneer je besluit er niet naar te luisteren.
Door te denken 'ach dat malle brein van mij'.
Want stel je eens voor dat mensen er iets van vinden dat ik putjes boven mijn knieën begin te krijgen!? Stel je voor dat ik – als voormalig Personal Trainer – in de gym sta en een platte kont heb, wie neemt me dan nog serieus!?
Stel je voor dat er een foto van mij op Instagram komt en mijn volgers denken dat ik een dikke reet heb!?
Het zijn irreële angsten, maar dat weet je brein niet.
Voor je brein is afwijzing "levensbedreigend".
Net als verandering.
In essentie is het commentaar dus goed bedoeld ;-)
Als jij iets wil veranderen aan je lichaam: afvallen, meer spiermassa, strakker worden, wat het ook is, omdat je je daardoor gelukkiger, vrijer, mooier, zelfverzekerder of gezonder voelt, go for it! Hou jezelf niet klein!
Maar realiseer je, dat (blijven hangen in) het meedogenloze commentaar dat je op jezelf hebt ondermijnend is, en het er eerder voor zorgt dat je opgeeft (ik kan het toch niet!) dan dat het je verder helpt.
Dus repeat after me: ‘ach dat malle brein van mij’, haal diep adem en stel jezelf deze vraag:
Wat gun ik mezelf vandaag?
Grote kans dat het antwoord niet is ‘me onzeker of zelfbewust voelen over hoe ik eruitzie’.
Maar dat je wil genieten van de kleine geluksmomentjes op een dag.
Voor mij nu mijn voeten in de zee. Voor jou misschien op de bank met je gezin of een goed boek. Lol met je collega’s of een goed gesprek met een vriendin.
Dus stel jezelf die vraag.
En elke keer als je commentaar hebt op jezelf, denk dan aan het antwoord dat je erop hebt gegeven.
Liefs,
Laura