Er liggen hier al een paar dagen 3 repen Tony Chocolonely in de kast. Ik was er in eerste instantie druk mee. Ze riepen me. Dit is mijn Trigger Food, dit moet ik gewoon niet in huis hebben. Het zijn ook nog nieuwe smaken, die moet ik proeven! Klein stukje kan wel toch? Zal ik er 1 opeten en de rest weggeven? Ja maar welke dan? Aldus mijn gedachten. Tot ik ze ging observeren. Toen was het klaar. Want ik me realiseerde dat ik al een hele tijd geleden besloten heb hoe ik wil omgaan met dit soort situaties. Ik eet ze niet.
Niet omdat het niet mag, maar omdat ik het niet wil. Als ik namelijk ja zeg tegen één stukje, zeg ik ook ja tegen de rest van de reep die ik direct daarna wil én de zin in suiker de dag erna. Dat is oorzaak en gevolg. Dag en nacht. Yin en Yang. Dat negeren of ontkennen is een denkfout en jezelf keihard in de maling nemen. Dus de volgende keer dat jij jezelf betrapt op die onderhandeling in je gedachten. Realiseer je dan dat je niet alleen ja zegt tegen dat stukje, maar óók tegen de zin in de hele reep en de onrust en cravings de dag erna.
En vraag jezelf dan af: Wil ik het echt?
Het is een simpele mindset switch met grote gevolgen.
Leuk als je me laat weten wat het voor je doet!
(Je mag altijd gewoon reageren op mijn mail of onder de blogpost :) )
Blijf je het daarna moeilijk vinden om niet te snoepen?
Dan is deze podcast écht iets voor jou:
(Het is een Podfollow link, dus je kan via alle platformen luisteren). Liefs, Laura
PS. Hoe die repen hier komen? Aan beiden kanten van Gymlab, mijn PT studio in Westerpark die gesloten is per 1/11, is Tony Chocolonely een buur. Het was (heel lief!) een afscheidscadeautje.